ஆறாம் கலசம் - ஐபிராத் நதி வற்றிப்போயிற்று
கலசம் - வாடிகன் / போப் (இரண்டாம் மிருகம்) மீது இயேசுவின் தீர்ப்பு
வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 16:12 - ஆறாம் தூதன் தன் கலசத்திலுள்ளதை ஐபிராத் என்னும் பெரிய நதியின்மேல் ஊற்றினான், அப்பொழுது சூரியன் உதிக்குந் திசையிலிருந்துவரும் ராஜாக்களுக்கு வழி ஆயத்தமாகும்படி அந்த நதியின் தண்ணீர் வற்றிப்போயிற்று.
வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 9:14 - எக்காளத்தைப் பிடித்திருந்த ஆறாம் தூதனை நோக்கி: ஐபிராத்தென்னும் பெரிய நதியண்டையிலே கட்டப்பட்டிருக்கிற நான்கு தூதர்களையும் அவிழ்த்துவிடு என்று சொல்லக்கேட்டேன்.
எரேமியா 50:38 - வறட்சி அதின் (Babylon) தண்ணீர்கள்மேல் வரும், அவைகள் வறண்டுபோம், அது விக்கிரக தேசம், அருக்களிப்பான சிலைகளின்மேல் மனமயங்கியிருக்கிறார்கள்.
எரேமியா 51:36 - ஆகையால் கர்த்தர் சொல்லுகிறது என்னவென்றால்: இதோ, நான் உனக்காக வழக்காடி, உன் பழிக்குப்பழிவாங்கி, அதின் (Babylon) கடலை வறளவும் அதின் ஊற்றைச் சுவறவும்பண்ணுவேன்.
வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 17:15 - பின்னும் அவன் என்னை நோக்கி: அந்த வேசி உட்கார்ந்திருக்கிற தண்ணீர்களைக் கண்டாயே, அவைகள் ஜனங்களும் கூட்டங்களும் ஜாதிகளும் பாஷைக்காரருமாம்.
The drying up of the Euphrates flood under the sixth vial had long been understood to refer to the weakeing of the Ottoman Empire (Turkey), which according to prophecy, was to follow the Judgements of the French Revolution.
Greek Insurrection in 1821 The initial date of the modern drying up, or exhaustion of the Turkish Empire, was that of the Greek Insurrection in 1821. A formidable insurrection against the Turkish power began in Greece, which quickly spread to Wallachia, Moldavia, and the Aegean Isles. In 1826 Turkey was obliged to surrender to Russia all its fortresses in Asia.
Rebellion of the Pasha of Egypt In 1832 Turkey was brought to the verge of dissolution in consequence of the successful rebellion of the powerful Pasha of Egypt, Muhammad Ali. He attacked and conquered Syria, and defeated the Turkish armies in three great battles, and he would have taken Constantinople had not the western nations intervened.
The defeat and dissolution of the Ottoman Empire (1908–1922) began with the Second Constitutional Era, a moment of hope and promise established with the Young Turk Revolution. Profiting from the civil strife, Austria-Hungary officially annexed Bosnia and Herzegovina in 1908.
Italo-Turkish War (1911) & Balkan Wars (1912–1913) Despite military reforms which reconstituted the Ottoman Modern Army, the Empire lost its North African territories and the Dodecanese in the Italo-Turkish War (1911) and almost all of its European territories in the Balkan Wars (1912–1913). The Empire faced continuous unrest in the years leading up to World War I, including the Ottoman countercoup of 1909, the 31 March Incident and two further coups in 1912 and 1913.
Great Arab Revolt - 1916 The Arab Revolt which began in 1916 turned the tide against the Ottomans on the Middle Eastern front, where they initially seemed to have the upper hand during the first two years of the war. The occupation of Constantinople and İzmir led to the establishment of a Turkish national movement, which won the Turkish War of Independence (1919–22) under the leadership of Mustafa Kemal.
Dissolution of the Ottoman Empire The sultanate was abolished on 1 November 1922, and the last sultan, Mehmed VI (reigned 1918–1922), left the country on 17 November 1922. The caliphate was abolished on 3 March 1924.
Partition of the Ottoman Empire (1918 – 1922) The Partition of the Ottoman Empire (1918 – 1922) was a political event that occurred after World War I and the occupation of Constantinople by British, French and Italian troops in November 1918. The partitioning was planned in several agreements made by the Allied Powers early in the course of World War I, notably the Sykes-Picot Agreement. As world war loomed, the Ottoman Empire sought protection but was rejected by Britain, France, and Russia, and finally formed the Ottoman–German Alliance.
The huge conglomeration of territories and peoples that formerly comprised the Ottoman Empire was divided into several new states. The Ottoman Empire had been the leading Islamic state in geopolitical, cultural and ideological terms.
The Partitioning of the Ottoman Empire led to the rise in the Middle East of Western powers such as Britain and France and brought the creation of the modern Arab world and the Republic of Turkey. Resistance to the influence of these powers came from the Turkish national movement but did not become widespread in the post-Ottoman states until after World War II.
- Defeat and dissolution of the Ottoman Empire
- Partition of the Ottoman_Empire
- Decline and modernization of the Ottoman Empire
- Ottoman Empire
In 1517, Jerusalem was taken over by the Ottoman Empire. The British were victorious over the Ottomans in the Middle East during World War I and victory in Palestine was a step towards dismemberment of that empire.
General Sir Edmund Allenby, commander-in-chief of the Egyptian Expeditionary Force, entered Jerusalem on foot out of respect for the Holy City, on 11 December 1917.
Timeline of Jerusalem History of Jerusalem
எசேக்கியேல் 38:1-2 - கர்த்தருடைய வார்த்தை எனக்கு உண்டாகி, அவர்: மனுபுத்திரனே, மேசேக் தூபால் ஜாதிகளின் தலைமையான அதிபதியாகிய மாகோகு தேசத்தானான கோகுக்கு எதிராக நீ உன் முகத்தைத் திருப்பி, அவனுக்கு விரோதமாகத் தீர்க்கதரிசனம் உரைத்து,
எசேக்கியேல் 38:3 - சொல்லவேண்டியது என்னவென்றால்: கர்த்தராகிய ஆண்டவர் உரைக்கிறார், மேசேக் தூபால் ஜாதிகளின் அதிபதியாகிய கோகே, இதோ, நான் உனக்கு விரோதமாக வருவேன்.
எசேக்கியேல் 38:4 - நான் உன்னைத் திருப்பி, உன் வாயில் துறடுகளைப் போட்டு, உன்னையும் உன்னுடைய எல்லாச் சேனையையும், குதிரைகளையும், சர்வாயுதந்தரித்த குதிரைவீரர்களையும், பரிசையும் கேடகமுமுடைய திரளான கூட்டத்தையும் புறப்படப்பண்ணுவேன், அவர்கள் எல்லாரும் பட்டயங்களைப் பிடித்திருப்பார்கள்.
எசேக்கியேல் 38:5 - அவர்களோடேகூடப் பெர்சியரும், எத்தியோப்பியரும், லீபியரும் இருப்பார்கள், அவர்களெல்லாரும் கேடகம்பிடித்து, தலைச்சீராவுந் தரித்திருப்பவர்கள்.
எசேக்கியேல் 38:8 - அநேக நாட்களுக்குப் பிற்பாடு நீ விசாரிக்கப்படுவாய், பட்டயத்துக்கு நீங்கலாகி, பற்பல ஜனங்களிலிருந்து சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டு வந்தவர்களின் தேசத்தில் கடைசி வருஷங்களிலே வருவாய், நெடுநாள் பாழாய்க்கிடந்து, பிற்பாடு ஜாதிகளிலிருந்து கொண்டுவரப்பட்டவர்கள் எல்லாரும் சுகத்தோடே குடியிருக்கும் இஸ்ரவேலின் மலைகளுக்கு விரோதமாய் வருவாய், அவர்கள் எல்லாரும் அஞ்சாமல் குடியிருக்கும்போது,
எசேக்கியேல் 38:9 - பெருங்காற்றைப்போல் எழும்பிவருவாய், நீயும் உன்னுடைய எல்லா இராணுவங்களும் உன்னோடேகூட இருக்கும் திரளான ஜனங்களும் கார்மேகம்போல் தேசத்தை மூடுவீர்கள்.
எசேக்கியேல் 39:2 - நான் உன்னைத் திருப்பி உன்னை ஆறு துறடுகளால் இழுத்து, உன்னை வடபுறங்களிலிருந்து எழுப்பவும் இஸ்ரவேல் மலைகளில் வரவும்பண்ணி,
எசேக்கியேல் 38:4 - நீயும் உன் எல்லா இராணுவங்களும் உன்னோடிருக்கிற ஜனங்களும் இஸ்ரவேல் மலைகளில் விழுவீர்கள், உராய்ஞ்சுகிற சகலவித பட்சிகளுக்கும் வெளியின் மிருகங்களுக்கும் உன்னை இரையாகக் கொடுப்பேன்.
Persia (Iran), Ethiopia, and Libya are with them
Ezekiel 38:5 - Persia (Iran), Ethiopia, and Libya are with them, all of them with shield and helmet;
The Battle of Jerusalem occurred during the British Empire's Jerusalem Operations against the Ottoman Empire, in World War I, when fighting for the city developed from 17 November, continuing after the surrender until 30 December 1917.
Before Jerusalem could be secured, two battles were recognised by the British as being fought in the Judean Hills to the north and east of the Hebron–Junction Station line.
These were the Battle of Nebi Samwill from 17 to 24 November and the Defence of Jerusalem from 26 to 30 December 1917.
- Sinai and Palestine Campaign - 2,51,477 Battle Casualties
- Battle of Jaffa (1917)
- Battle of Beersheba (1917)
- Third Battle of Gaza
- Battle of Hareira and Sheria
- Battle of Tel el Khuweilfe (hail)
- Battle of Mughar Ridge
The Battle of Megiddo was fought between 19 and 25 September 1918, on the Plain of Sharon, in the Judean Hills as well as at Nazareth.
The subsidiary Battle of Nablus was fought virtually simultaneously in the Judean Hills in front of Nablus and at crossings of the Jordan River.
The continuing British Empire infantry attack from the south forced the Ottoman Seventh and Eighth Armies in the Judean Hills to withdraw northwards towards Damascus.
The Balfour Declaration was a public statement issued by the British government in 1917 during World War I announcing support for the establishment of a national home for the Jewish people in Palestine.
His Majesty's government view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country.